Ik wil stil staan bij het geven van een cadeau. In het bijzonder aan mensen die het minder hebben. In de winter gaat het dan al snel over mutsen, onderbroeken en sokken.

Vaak is er iemand met een nobel idee. Die zoek er een aantal mensen bij. Zij besteden dan enige dagen aan het uitdenken, in/verzamelen en inpakken van het ‘goede’ cadeau. En al de goede bedoelingen, uit een warm hart en o zo fijn bedoeld. Vaak wordt vergeten na te gaan of het cadeau wel passend en gewenst is… En dan blijkt dat niet elke ‘arme’ ontzettend blij is met de roze ijsmuts.

Het kan best mis gaan. Recent hoorde ik van een gemengd wonen project, waar de woonruimte van de ex-daklozen roze gordijnen hadden. Heel stigmatiserend! Waarschijnlijk nobel bedoeld dat anderen zich met de raambekleding bezig hebben gehouden. Je zal maar liever groene gordijnen hebben!

Ik vergeet niet snel die net-niet-meer dakloze, die geld had voor zijn inrichting en koos voor een groot fornuis. Zodat hij prettig kon koken en vrienden kon uitnodigen om te komen eten. Dan maar geen TV.

En ook vergeet ik niet dat fonds, wat iets extra’s wilde betekenen in de winter. Die vroeg een cliëntenraad wat en hoe dit te doen. De raad heeft zich daar zorgvuldig over gebogen. Voorkomen moest worden dat alle cadeaus roze mutsen zijn. Stigmatiserend! Daardoor zet (bijna) niemand hem op, zonde. Sommige hebben al een muts. Misschien willen sommige een lange onderbroek… of een kop koffie. Misschien willen ze liever zelf mogen kiezen, met een cadeaubon. Bij de HEMA zijn rookworsten/mutsen en ander zaken verkrijgbaar. En het mooie is, die vonden dit zo’n passende actie, zij hebben er een paar euro bij gedaan. En het is dan zo fijn om terug te horen dat iemand er make-up van heeft gekocht. Dat was een echt cadeau! Wie had dat midden in de winter nou bedacht!

Niki Schipper

Column in Straatnieuws Magazine 2, december 2024