Tijdens mijn werkzaamheden verwonder ik me regelmatig over ‘onze samenleving’. Nu deel ik mijn verbazing over een ‘toekomstige’ student en de ‘betrokkenheid’ van zijn gemeente. 

Ook dit jaar mocht ik enkele mensen met ervaring begeleiden naar ‘een goede start’ van hun opleiding. Het gaat om het vinden van een stage/leerplek, financiering van de opleiding en soms een inkomen voor het 1e jaar. Wellicht ten overvloede, de mensen die gaan studeren hebben geen recht op studiefinanciering. Zij hebben hele verschillende achtergronden. Dit jaar heeft één gemeente me werkelijk verwonderd over de hoeveelheid van mensen die betrokken zijn.

Begin 2024 meldt zich een potentiële student. Hij is al jaren ervaringsvrijwilliger bij een zelfregiecentrum centrum in gemeente Y. Hij wil dit jaar de 3 jarige MBO opleiding starten. Hij is voldoende herstelt, zijn leerniveau beoordeeld het ROC voldoende, en na een assessmentdag wordt hij toegelaten tot de opleiding. Tot zoverre loopt alles, als bedoeld, volgens zijn wens en traject.

Enkele beknopte gegevens voor het verloop: Hij woont in gemeente Y, heeft een bijstandsuitkering, is voor reizen fietsafhankelijk en heeft via Hoofdzaak Werkt een Individuele Plaatsing en Steun (IPS) traject. Doel van dit traject is dat hij in max. 3 jaar duurzaam werk heeft. Dit traject loopt nu ½ jaar en de eerste mijnpaal is behaald; toegelaten tot de opleiding. Met de potentiële student en zijn IPS trajectbegeleider maak ik afspraken.

Inkomensstress leid erg af van werken en leren. Dat maakt dat hij goedkeuring moet hebben om de opleiding te volgen, het eerste jaar met behoud van zijn uitkering. Het UWV en vele gemeentes doen dit na een toelichting. 

De trajectbegeleider legt contact met de projectleider Hoofdzaak Werkt. Er komt een formele reactie: een BBL opleiding betreft een betaalde leerplek. Hoe dat er in de praktijk uitziet? Veel bedrijven bieden weinig leerplekken en meer stages aan. Er zijn een paar studenten met recente werkervaring en veel studenten zonder. De potentiële student heeft geen recente werkervaring, er lijkt geen kans op een leerplek.

De IPS trajectbegeleider brengt de leerplekken bij werkgevers in de gemeente Y e.o. in kaart en deelt deze informatie, en conclusie, met de projectleider Hoofdzaak Werkt. 

De opleiding zelf moet gefinancierd worden. Daartoe breng ik ½ maart een offerte uit bij zijn contactpersoon van een Regionaal Samenwerkings Team (RST). Ik probeer ik diverse malen contact te krijgen over de offerte. Ik krijg geen teken van leven.

Gezien de fietsafhankelijkheid moet hij in gemeente Y een stageplek verwerven. Tot dit jaar had de grote GGz aanbieder in Y een aantal stageplekken te vergeven, dit jaar niet. We hebben na enig zoeken een geschikte plek gevonden. Tegen de zomer stappen daar twee medewerkers tegelijk op. De stage kan nu even nog niet daar. Door onze creativiteit vinden een overbrugging van enkele maanden, tot de nieuwe medewerkers zijn ingewerkt.

Tegen de zomer stuurt de IPS trajectbegeleider een trajectvoortgangsrapportage naar de Gemeente Y. Hierin zijn wensen t.a.v. inkomen en financiering schoolgeld opgenomen. De zomervakantie gaat er overheen. Half augustus komt er een mail van een beleidsmedewerker van Gemeente Y (vervanger van de projectleider Hoofdzaak Werkt?) en een adviseur van RST (waar is de contactpersoon gebleven?). Zij willen de trajectbegeleider hun visie geven op het traject. Tot onze verbijstering keuren deze twee, voor ons onbekende mensen, dit traject af. De potentiële student zou niet leerbaar zijn en geen betaald werk kunnen verwerven, zijn traject moet naar de sociale werkplaats lopen.

Een grote teleurstelling voor de potentiële student, die dacht dat een IPS traject zijn traject naar zijn duurzaam werk zou zijn. En wat een werkverschaffing en ondermijning van de inspanningen van de IPS trajectbegeleider! 

En hier is de verwondering nog niet te einde. Als klap op de vuurpijl meldt zich bij de trajectbegeleider een gemeentelijke ‘casemanager werk/zorg/welzijn’ die geïnteresseerd is in de voortgang van het IPS traject. Weet zij niet dat deze inwoner door haar collega’s is veroordeeld tot het baan bij de sociale werkplaats? Zij vindt dit uitermate vreemd. Dit wordt vervolgt.

Helaas is het nieuwe studiejaar inmiddels zonder hem begonnen. 

Niki Schipper